Dán

Dán beag a scríobh mé le cúpla lá anuas. Bheinn buíoch as tuairimí a fháil ina thaobh. Níl ann ach céad dréacht, sílim féin go bhfuil rud beag oibre fós de dhíth.

Bábaí Úr

Níl aon chur síos ort, a rún!

Mar ghealach don deoraí thú

ag lonrú os mo chomhair,

bhéarfá amharc don dall

croí don chloch

a mhuirnín óig an ghnaoi.

Buaileann cuisle ceoil ionat,

tá aingle ag rince fá do chosa,

le hachan anáil uait

tig dóchas mór agus grá,

is tú an deilf ag léimnigh

tráthnóna lán mara.

A Ríon na gilleachta

bheireann do chuideachta 

beatha agus brí dúinn

gan tú ach seachtainí d'aois

soilsíonn do chuid suáilcí

mar lóchrann romhainn.

Samhlaím anois thú

i lár pháirc mhór an tsaoil

gaoth an Earraigh ag séideadh

trí dhuail do ghruaige míne

ag bailiú bláthanna

le bronnadh ar an domhan.

Iarraim bláth beag ortsa, a stóirín,

a mhuirneoidh mé go deo

idir leathanaigh leabhair mo chroí.

Sna hamannaí sin

nuair a thiocfas doilíos ag bualadh

fosclóidh mé an leabhar

chun éalú isteach i ndúiche an tsóláis.